Sinterklaas is voorbij en Kerstmis staat voor de deur. Daarom in de bijlage een oud kerstliedje, dat ik aantrof in een door John Robinson verzorgde uitgave van de Engelse Lute Society (114 Early to Intermediate Pieces). Daarin staat het vermeld als
‘Wo solstu doch mein liebtes seijn’.
Na nalezen van het handschrift uit de Sächsische Landesbibliothek, dat digitaal beschikbaar is, heb ik de aanpassingen/ verbeteringen in maat 53-55 die John Robinson heeft gedaan gehandhaafd: de 3e tabulatuurletter van de betreffende maten staan oorspronkelijk als d geschreven. Mogelijk heeft hij dit uit een andere bron, die ik niet heb kunnen in zien.
De titel heb ik als: Wo solstu doch mein liebgen seijn gelezen.
Op de kaft van het manuscript staan enkele letters, mogelijk initialen, en het jaartal 1603.
De tekst van het kerstliedje staat in meerdere bronnen. Hier staat het eerste couplet uit een versie uit Brussel van 1621.
Het 7e koor is een F. Die kan vrijwel overal als los 4e koor worden gespeeld.
Fijne feestdagen!
De muziek met tekst staat op onze ledenpagina.